عاشقانه ۵

با کوچه های تعبیر بیگانه ام
 در رخوتم حرکت کن
پیش از آنکه کوچه نشین تعابیر خواب شوم
 با تفسیر سایه ها غریبه ام
 بر آینه چنان شفاف بتاب
تا به تفسیر
هاله ماه نیازی نباشد
 از دواری طبیعت هراسانم
 رویشت را بر جسم عقیم من چنان تشریح کن
 که از باران بی نیاز شود

عاشقانه ۴

در امتداد غروب چشمهایم
طلوعی دوباره اش
در بستر شکسته ی بازوانم پروازی باش
بر اصوات مرده ی لبانم قناری ها و جیرجیرک ها را و سهره ها را رها کن
با گامهایت بر
سنگفرش سینه ام رقصی پر شکوه را آغاز کن
و مرداب دلتنگی ام را پر کن از شکوفه ها ییکه میوه خواهند داد
 
 

عاشقانه ۳

تو در پس روزهای ابری نهفته ای
 و من بی قرار بارشم
 ای ابرها در امتداد انتظارم با یکدگر بر خورد کنید
تو در پشت برهنگی اندام بید نشسته ای
 و من بی تاب
تنپوشی از سبزینه ها هستم
ای بیدها عریانی تان را با شکوفه های استقامت من بپوشانید
 تو درکنار کودکی غنچه آرمیده ای
 و من کهولت شاخه ها بسر می برم
 ای لحظه های ناب ، غنچه های گمگشته را
 در شاخسار خمیده ام پیدا کنید