نمیخواهمت

اگر عشق بودی میدیدمت
اگر گل بودی میبوئیدمت
اگر یار بودی میخواستمت
اگر شعر بودی میخواندمت
ولی افسوس

اگر دریا بودی غرق دلت میشدم
اگر مهر بودی گدایی بی نوا میشدم
اگر صدا بودی میشنیدمت
اگر ....

ولی افسوس

عشق سردی بودی که به غلط
چون گل بوئیدمت
چون یار خواستمت
و چون شعر خواندمت

ولی افسوس

از گل بودنت فقط خار از آن من بود
که از یار بودنت
فقط جوراز آن من بود
و از شعر فقط مرثیه اش
کاش نمیدیدمت هیچ
کاش نمیخواستمت هیچ
و نمیخواندمت هر روز و هر شب
چه بگویم

که ایکاش معنای دگری داشت عشق
که ایکاش درد دگری بود
که ایکاش من نبودم
و ایکاش تو نبودی
و اگر اینبار آب حیات هم شوی نمی خواهمت هیچ