برگرد
مرا به نام واقعیم صدا بزن
در گوش ساکت کوچه ها
ترانه شو
خشک شد به در نگاه خیره من
برگرد
خماری چشمهای مرا پلک بزن
گفتی که درد من
تنهایی است و بس
آری بیا
بیا
سردی دستهای مرا جار بزن
من بی کسم !
مدام مست میکنم
می خند م به دروغ آیه ها
تف میکنم به صورت مرگ !
تو که خوب میدانی !
به خاطر تو لبخند می زنم
در اوج یاس جاده ها
در بلندترین نقطه پایان خودم !
هفت طبقه بالاتر از زمین !
برگرد به شیوه یک ژاله
باز شو بگو :
بلند شو ٬ گریه نکن
هنوز در چشم من عزیز مانده ایی .
عرفان آقایی